Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα μας έλεγε επίσκεψη σε ένα από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους του Μεξικό το Teotihuacan.
Βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης του Μεξικό και από το 1987 περιλαμβάνετε στο κατάλογο της Unesco ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Δεν με βλέπετε διπλό επειδή σας πείραξε το ποτό είναι το που μας αρέσει να παίζουμε με το κινητό της Xiaomi Poco 3 το οποίο είχαμε σε αυτό το ταξίδι και μας εντυπωσίασε πολλές φορές με τις δυνατότητες του.
Βρεθήκαμε εδώ μέσα από μια ιδιωτική ξενάγηση που μας πρόσφερε η εταιρεία
Mexico Tours freelance 👈 η οποία περιλαμβάνει εκτός από την μεταφορά σας και τον ξεναγό σας , γεύμα σε εστιατόριο με θέα τις πυραμίδες και τέλος επίσκεψη στην Παναγία της Γουαδελούπης.
Το κόστος μιας τέτοιας ξενάγησης είναι 80 δολάρια για όσους επιθυμούν να έχουν μια ιδιωτική ξενάγηση αλλά βέβαια μπορείτε να έρθετε ως εδώ και μόνοι σας όπως έκαναν ο Γιώργος και η Μικαέλα παίρνοντας το λεωφορείο από το Autobus de norte station με κόστος 58 pesos και η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο κοστίζει 80 pesos. Θυμηθείτε να κατέβετε στην δεύτερη στάση του λεωφορείου που σας αφήνει στην πυραμίδα της Σελήνης , γιατί διαφορετικά θα πρέπει να κάνετε δύο φορές την διαδρομή, μια για να φτάσετε ως την πυραμίδα και μια για να γυρίσετε να πάρετε το λεωφορείο από την πρώτη στάση από όπου φεύγει για την επιστροφή σας.
Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη προκολομβιανή πόλη που στην ακμή της ήταν σπουδαία και είχε ως κύριο προϊόν εξαγωγής και επεξεργασίας τον οψιδιανό.
Το Teotihuacan ήταν ένα κράτος θεοκρατικό όπου οι ιερείς ασκούσαν την εξουσία.
Είναι διαπιστωμένο ότι από τον 3 αιώνα τελούνταν ανθρωποθυσίες σε μια πόλη που τα στοιχεία δείχνουν ότι λάτρευε το πόλεμο. Η πόλη εγκαταλείφθηκε βίαια έπειτα από επίθεση των Τολτέκων οι οποίοι κατέστρεψαν την μεγαλύτερη έκταση της και οι κάτοικοι που επέζησαν την εγκατέλειψαν.
Τα ευρήματα αλλά και το αρχιτεκτονικό σχέδιο των κτιρίων υποδηλώνουν ένα πέρα πάσης αμφισβήτησης πολιτισμό υψηλού επιπέδου και με μεγάλο μέρος του πληθυσμού να είναι εξειδικευμένοι τεχνίτες, ειδικά στην επεξεργασία του οψιδιανού. Η λεωφόρος των νεκρών όπως ονομάζεται γιατί πιστεύεται ότι ήταν γεμάτη με τάφους την οποία βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία έχει μήκος 2 χιλιόμετρα και πλάτος 45 μέτρα και δείχνει να είναι απόλυτα συμμετρικά φτιαγμένη.
Μόνο στα ανατολικά βρίσκεται η πυραμίδα του Ήλιου η οποία είναι η τρίτη μεγαλύτερη παγκοσμίως με 65 μέτρα ύψος και στην κορυφή της αποδεδειγμένα τελούνταν θυσίες.
Η λεωφόρος καταλήγει στα βόρεια στην πυραμίδα της Σελήνης που στα πλάγια έχει μικρότερες πυραμίδες και ένα ναό αφιερωμένο στη θεότητα Quetzalcoatl που έχει την μορφή φτερωτού φιδιού που είναι θεός της γονιμότητας.
Φροντίστε να έχετε μαζί σας καπέλο, γυαλιά και ένα καλό αντηλιακό γιατί ο χώρος είναι τεράστιος και δεν υπάρχουν σημεία για να προστατευτείτε.
Εμείς έχουμε μαζί μας πάντα το αντηλιακό της εταιρείας Bioselect που με έχει καταπλήξει με την αποτελεσματικότητα του βάζοντας ελάχιστη ποσότητα!!!
Μετά την επίσκεψη μας στον αρχαιολογικό χώρο ήρθε η ώρα για το γεύμα μας σε ένα υπέροχο εστιατόριο που από το μπαλκόνι του έβλεπες την πυραμίδα.
Εγώ διάλεξα να φάω enchiladas για κυρίως και για ορεκτικό μια σούπα με λαχανικά και κοτόπουλο. Ο Μπάμπης έφαγε cecina δηλαδή φιλέτο κρέατος και μια σούπα με κάκτο! Μας έκανε εντύπωση το πως χρησιμοποιούν και βράζουν τα φύλλα από το κάκτο και αλήθεια η γεύση τους είναι σαν τα φρέσκα φασολάκια. Μην σας πω ότι σκέφτομαι με τόσες φραγκοσυκιές που έχουμε να κόψω κάποια φύλλα και να δοκιμάσω να τα βράσω.
Απολαύσαμε το γεύμα μας και πάνω στο επιδόρπιο που τρώγαμε ήρθε και μια χορωδία από Mariachi και άρχισε να παίζει τραγούδια. Καθίσαμε να ακούσουμε ένα τραγούδι αλλά δυστυχώς δεν είχαμε πολύ χρόνο οπότε συνεχίσαμε για το δρόμο της επιστροφής όπου στην πορεία μας θα σταματούσαμε στην Παναγία της Γουαδελούπης.
Μπορείτε να έρθετε ως εδώ και με το μετρό παίρνοντας την γραμμή 6 με κατεύθυνση προς Martin Carrera και θα κατεβείτε στη στάση La Villa/ Basilica.
Στο χώρο που βρίσκεται η εκκλησία θα δείτε τον αρχικό ναό ο οποίος είχε θέματα στατικότητας τα οποία πλέον έχουν διορθωθεί αλλά γέρνει εμφανέστατα και δίπλα το νέο σύγχρονο και μοντέρνο ναό που φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να χωράει χιλιάδες πιστούς στο εσωτερικό του.
Να σας πω την αλήθεια αυτός ο σύγχρονος ναός δεν μου άρεσε καθόλου το αρχιτεκτονικό του στυλ για ναό παρότι καταλαβαίνω ότι το θέμα ήταν λειτουργικό αφού για τους καθολικούς η συγκεκριμένη εκκλησία είναι κάτι σαν την Μέκκα για τους μουσουλμάνους! Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια επισκέπτες και ειδικά οι Λατίνοι μπορεί να μην πιστεύουν,να μην είναι καν Χριστιανοί αλλά στην Παναγία της Γουαδελούπης πιστεύουν.
Στο σημείο που χτίστηκε ο αρχικός ναός φανερώθηκε η Παναγία μπροστά σε ένα Ινδιάνο ονόματι Χουάν Ντιέγκο το 1531 όπου του ζητά μιλώντας του στην γλώσσα του να πάει στον επίσκοπο και να του ζητήσει να χτίσει στο συγκεκριμένο σημείο ένα ναό στο όνομα της.
Εκείνος δεν γίνεται πιστευτός από τον επίσκοπο και φεύγει απογοητευμένος και αφού του φανερώθηκε ξανά η Παναγία της ζητά να του δώσει ένα σημάδι ώστε να μπορέσει να πείσει τον επίσκοπο. Εκείνη του λέει να ανέβει στο λόφο να μαζέψει λουλούδια ενώ ούτε η εποχή είναι κατάλληλη ούτε το μέρος αφού είναι βραχώδης και έρημος ο τόπος για να φυτρώσουν λουλούδια, και αυτή είναι η απόδειξη της παρουσίας της.
Εκείνος μαζεύει ένα μάτσο λουλούδια τα βάζει στο μανδύα του και όταν εμφανίζεται μπροστά στον επίσκοπο ανοίγει το μανδύα πάνω στον οποίο αποτυπώνεται η εικόνα της Παναγίας.
Αυτή λοιπόν η εικόνα της Παναγίας στην οποία η Παρθένος έχει καφέ πρόσωπο, τα χέρια ενωμένα, ροζ φόρεμα στολισμένο με λουλούδια δεν είναι μία αγιογραφία ή ένα σχέδιο φτιαγμένο από ανθρώπινο χέρι.
Η Παναγία απεικονίζεται πάνω στο μανδύα του Χουάν Ντιέγκο ο οποίος είναι από κάκτο και είναι ανεξήγητο πως παραμένει άθικτο μετά το πέρασμα τόσων χρόνων.
Στην προσπάθεια τους επιστήμονες να αποδείξουν ότι ο μανδύας είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα όπως και με την Ιερά Σινδόνη από τον τάφο του Χριστού πέφτουν από τα σύννεφα.
Εξετάζουν με ακτίνες την εικόνα και βλέπουν ότι δεν υπάρχει προσχέδιο από κάτω κάτι που αποδεικνύει ότι δεν σχεδιάστηκε από κάποιον ζωγράφο της εποχής. Εξετάζουν ηλεκτρονικά την μπογιά και δεν βρίσκουν την παραμικρή ρωγμή πράγμα αφύσικο αφού σε μια επιφάνεια όπως αυτή του μανδύα από κάκτο σίγουρα θα υπήρχαν ρωγμές έπειτα από τόσα χρόνια. Έχουν βάλει μέχρι και ζωγράφους να δημιουργήσουν την εικόνα πάνω σε αντίστοιχο μανδύα και σε όλες τις περιπτώσεις αρχίζουν να υπάρχουν ρωγμές στα πρώτα 7 χρόνια ενώ ο αυθεντικός διατηρείται εδώ και 500 χρόνια!
Ότι και να πιστεύεται εμένα δεν με αφορά μου αρκεί όταν πάτε σε τέτοιους χώρους ιερούς να το κάνετε με σεβασμό στα πιστεύω των άλλων, αυτό σας το ζητάω σαν παράκληση και νομίζω ότι βασικό χαρακτηριστικό ενός ταξιδιώτη πρέπει να είναι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα και στα πιστεύω του κάθε ανθρώπου.
Επιστρέψαμε στη πόλη του Μεξικό όπου συναντήσαμε τα παιδιά στο εστιατόριο που είχα διαβάσει απίστευτα καλές συστάσεις το La casa del Tono. Βρίσκεται στο κέντρο ανάμεσα στην πλατεία Zocalo και το παλάτι των Καλών τεχνών και όταν φτάσαμε η ουρά αναμονής επιβεβαίωσε την φήμη του.
Πήρα ένα flautas που ουσιαστικά είναι τραγανή τορτίγια ξεροψημένη με κρέας και πατάτα μέσα και από πάνω τυρί το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα δικά μας αφού είναι άγευστο, μια λευκή κρέμα , και λάχανο. Εδώ ταιριάζει απόλυτα να ρίξετε από πάνω σάλτσα γουακαμόλε ώστε να δώσετε λίγη ένταση ή και σάλτσα habanero για τους πιο τολμηρούς αφού είναι πολύ καυτερή! Εδώ ήπιαμε πρώτη φορά και την μπύρα Victoria που βλέπαμε να προτιμούν οι ντόπιοι. Εντάξει μην περιμένετε κάτι σπουδαίο σε γεύση,μια ελαφριά ξανθιά μπύρα είναι.
Μετά το γεύμα μας κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά για να δούμε ρούχα και διάφορα άλλα μιας και έβρεχε και έπειτα καθίσαμε για καφέ σε άλλο ένα υπέροχο κατάστημα το Café de Tacuba. Υπέροχη διακόσμηση που θα σας καταπλήξει και θα δικαιολογήσει τις λίγο υψηλές τιμές για τα δεδομένα της χώρας.
Πηγαίνοντας τώρα προς το χοστελ όπου θα παίρναμε τσ πράγματα μας για να πάμε στο σταθμό λεωφορείων Tapo Ado για να πάρουμε το νυχτερινό για την Οαχάκα συναντήσαμε στην πλατεία Zocalo πίσω από το ναό δύο κύριους που έκαναν κάτι σαν εξαγνισμό και καθαρισμό του πνεύματος. Γνώριζα για την ύπαρξη τους από πληροφορίες που είχα διαβάσει όμως δεν γνώριζα ότι δεν είναι κάτι τουριστικό και με σκοπό να σου αποσπάσουν χρήματα. Είδαμε να πηγαίνουν ντόπιοι και μάλιστα μια κυρία με το μωρό της κάτι που δείχνει πόσο πολύ πιστεύουν σε αυτή την μέθοδο οι ντόπιοι και που για να πω την αλήθεια είναι κάτι σαν το δικό μας 'ξεμάτιασμα' που μας κάνουν οι γιαγιάδες μας .
Φτάσαμε στο σταθμό των λεωφορείων με ταξί αυτή τη φορά ώστε να μην κυκλοφορούμε με τα σακίδια μέσα στο μετρό που συνήθως έχει πολύ κόσμο το οποίο καλέσαμε μέσω uber που είχε κατεβάσει στο κινητό του ο Γιώργος. Το κόστος για μια απόσταση περίπου 6 χιλιομέτρων ήταν 80 pesos( 3,10€) που ειδικά αν είστε 4 άτομα όπως εμείς είναι πολύ μικρό ποσό. Εννοείται ότι αν πάρετε ταξί μέσω uber είναι πολύ πιο ασφαλές και σχεδόν στην μισή τιμή.
Να πω ότι η μετακίνηση μας με νυχτερινό λεωφορείο ήταν και σε αυτό το ταξίδι μια χαρά εμπειρία και συνάμα όταν ταξιδεύεις βράδυ γλιτώνεις χρόνο από το ταξίδι σου και χρήματα από την διανυκτέρευση που θα πλήρωνες στο ξενοδοχείο. Τα καθίσματα ήταν αρκετά άνετα, απλά φροντίστε να έχετε μαζί σας ένα κουβερτάκι γιατί βάζουν το κλιματιστικό και κάνει λίγο κρύο. (Στην μεγάλη πτήση σας δίνουν ωραίες κουβέρτες που ταιριάζουν για αυτή την περίσταση, μια τέτοια είχα και εγώ από την Iberia😉)
Είχαμε επιλέξει λεωφορείο της θυγατρικής εταιρείας της Ado που λέγεται AU τα οποία έχουν πιο χαμηλές τιμές και η μόνη διαφορά τους είναι ότι σε αυτά τα λεωφορεία δεν υπάρχει δυνατότητα να φορτίσεις το κινητό σου οπότε φροντίστε να έχετε φορτίσει όλες τις συσκευές σας και ένα καλό power bank είναι χρήσιμο πάντα στσ ταξίδια, και δεν έχουν τουαλέτα αλλά βέβαια γίνονται στάσεις αν θέλετε να πάτε.
Φτάσαμε στις 06:00 στην Οαχάκα peripherico όπως λέγεται η στάση και αυτή να διαλέξετε γιατί υπάρχει και άλλη που είναι πιο μακριά από το κέντρο και αφού πήραμε τσ σακίδια μας δίνοντας το χαρτάκι που μας έδωσαν (προσοχή δεν δίνουν όλες οι εταιρείες χαρτί για τις αποσκευές και έτσι είναι επικίνδυνο να πάρει κάποιος άλλος τα πράγματα σας) και πήραμε ένα ταξί από αυτούς που περίμεναν στην έξοδο με 70 pesos για να πάμε αρχικά στο ξενοδοχείο των παιδιών και μετά στο δικό μας για να αφήσουμε τα πράγματα μας .
Φτάνοντας στο διαμέρισμα που θα μένανε τα παιδιά με την βοήθεια ενός αστυνομικού που μας βοήθησε να καλέσουμε τον ιδιοκτήτη αφήνουν τα πράγματα τους αλλά εν τέλει δεν έμειναν εκεί αφού τους πήγε σε ένα δωμάτιο άθλιο και καμιά σχέση με αυτό που είχα συμφωνήσει μαζί του. Έτσι εννοείται ακύρωσα την συμφωνία που είχα μαζί του ,αφού ήταν μια συνεργασία με την σελίδα μου και έκαναν τα παιδιά κράτηση σε ένα κοντινό ξενοδοχείο με το δικό μας. Αυτό το αναφέρω για να δείτε ότι όσον αφορά τις συνεργασίες υπάρχουν και τέτοια απρόοπτα που πρέπει να αντιμετωπίσεις αν και ήταν μόλις η δεύτερη φορά σε τόσα χρόνια ταξιδιών.
Όσο περπατούσαμε ξημερώματα πλέον με κατεύθυνση προς το δικό μας ξενοδοχείο το οποίο ήταν καταπληκτικό τόσο αποκαλυπτόταν η ομορφιά αυτής της πόλης με τα πολύχρωμα σπίτια και ανυπομονούσα όσο τίποτα να αφήσω το σακίδιο και να βγω για φωτογραφίες πριν ξυπνήσουν οι κάτοικοι. Το
Las Mariposas Hotel ήταν ένα ξενοδοχείο που προτείνω να μείνετε και γιατί βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο κεντρικά αλλά και γιατί προσωπικά λάτρεψα την αυλή που είχε με τα λουλούδια, την αιώρα και όλη την αρχιτεκτονική του κτιρίου.
Αν και πρωί μας έδωσαν το δωμάτιο έτσι μπορέσαμε εκτός από το να αφήσουμε τα πράγματα να βάλουμε καθαρά ρούχα και να πάμε για τις φωτογραφίες στην πόλη.
Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι υπό την προστασία της UNESCO οπότε οι κάτοικοι είναι υποχρεωμένοι να ειδοποιήσουν όταν θέλουν να κάνουν τυχόν επιδιορθώσεις και αν θέλουν να βάψουν το σπίτι τους εκείνοι τους λένε το χρώμα που θα χρησιμοποιηθεί.
Εκτός από πανέμορφη η Οαχάκα είναι και μία πόλη με έντονη πολιτική αντίσταση και οι κάτοικοι της είναι ιδιαίτερα περήφανοι για αυτό.
Ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της πόλης ο Francisco Toledo ο οποίος υπήρξε και μεγάλος καλλιτέχνης εκτός ότι έκανε μεγάλες δωρεές στην πόλη πρωτοστάτησε στον αγώνα να μην ανοίξουν McDonald's στην πόλη τους και με την συμμετοχή όλων τα κατάφεραν!
Το ινστιτούτο γραφικών τεχνών που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία είναι ένα από τα κτίρια που αγόρασε και έπειτα δώρισε στην κοινότητα ο Francisco Toledo , και θα δείτε ένα φιόγκο να κρέμεται στην είσοδο σαν ένδειξη πένθους για το θάνατο του στις 5 Σεπτεμβρίου του 2019.
Στην πολυετή καριέρα του ως ζωγράφος, γλύπτης, γραφίστας άφησε πίσω του χιλιάδες έργα με εκθέσεις των έργων του σε Αμερική, Ιαπωνία, Βέλγιο, Γαλλία και πολλές άλλες χώρες. Εκείνο όμως που ξεχώρισα εγώ προσωπικά δεν ήταν τα έργα του μιας και είμαι άσχετος από σύγχρονη τέχνη, ήταν ο χαρακτήρας του. Ένας άνθρωπος που με την εμφάνιση του έδειχνε πόσο απλός ήταν ενώ ήταν στην πραγματικότητα ένας πλούσιος καλλιτέχνης δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για την κοινωνική ισότητα και την αγάπη του για την προστασία του περιβάλλοντος.
Είπαμε να ξεκινήσουμε την μέρα μας γλυκά οπότε περπατήσαμε ως το καλύτερο κατάστημα σοκολάτας της πόλης το La Soledad! Αν δεν το γνωρίζετε το Μεξικό και συγκεκριμένα οι Αζτέκοι ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τους καρπούς του κακάο τους οποίους έτριβαν μεταξύ τους και τους έκαναν σκόνη φτιάχνοντας ένα ρόφημα που το ονόμασαν Τσοκολάτλ οπότε εδώ θα πιείτε και την καλύτερη σοκολάτα ρόφημα της ζωής σας , με κόστος μόλις 30 pesos!!!
Αγοράσαμε και διάφορες σοκολάτες από το συγκεκριμένο μαγαζί αλλά εμένα που έμεινε περισσότερο η γεύση του ροφήματος που καταναλώνουν και οι ντόπιοι όπως μας είπαν, σε αντίθεση με εμάς που τρώμε πιο πολύ τις σοκολάτες.
Δοκιμάστε την σοκολάτα με τσίλι που σου αφήνει στο τέλος ένα κάψιμο και εκείνη με το κάρδαμο που έχει χαρακτηριστική γεύση. Η συμβουλή μου είναι αν έχετε ακόμα πολλές μέρες μέχρι να τελειώσει το ταξίδι σας να μην πάρετε πολλές αφού με την ζέστη θα λιώσουν, καλύτερα πάρτε σκόνη σοκολάτας για ρόφημα.
Στις 10:00 πήγαμε στο σημείο συνάντησης που είχαμε για το free walking tour που είχαμε κάνει κράτηση να κάνουμε ώστε να μάθουμε πληροφορίες και να δούμε την πόλη. Μπορείτε να κάνετε κράτηση διαδικτυακά, είναι εντελώς δωρεάν απλά δίνεται φιλοδώρημα στον ξεναγό σας , νομίζω ότι 50 pesos είναι μια χαρά.
