Φανταζόμασταν εφιάλτες και ζήσαμε ένα όνειρο!

Η ξενάγηση ξεκίνησε από το κτίριο που υπήρξε κάποτε το καζίνο της Οαχάκα και εκείνο που μας εντυπωσίασε με αυτή την περιήγηση ήταν οι πληροφορίες που καταφέραμε να αντλήσουμε για την ιστορία της πόλης αλλά και προτάσεις για φαγητό και ποτό.

Όπως σας ανέφερα η Οαχάκα είναι μια πόλη με έντονο πολιτικό χαρακτήρα που θα το δείτε και από τις τοιχογραφίες στους δρόμους αλλά αρκεί να δεί κάποιος στοιχεία και φωτογραφίες του παρελθόντος από την πλατεία μπροστά από το ναό του Santo Domingo. 

Σας παραθέτω μια φωτογραφία από το διαδίκτυο από την εξέγερση των δασκάλων το 2006 όπου διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και μισθολογικές αυξήσεις, αλλά και υλικό για να κάνουν την δουλειά τους αφού ούτε βιβλία δεν είχαν.

Το ομοσπονδιακό κράτος του Μεξικό είναι εμφανές ότι κάνει διακρίσεις στην πολιτική διαχείριση, αγνοώντας ότι στις περιοχές Chiapas και Οαχάκα υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας. Άλλωστε η περιοχή Chiapas είναι γνωστή για την δράση των Zapatistas οι οποίοι ελέγχουν πολλά χωριά και δεν θέλουν καμία επαφή με το κράτος ούτε την αστυνομία. 

Κι αν αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η στόχευση σε αυτές τις περιοχές δεν είναι μόνο ότι στηρίζουν το κομμουνιστικό κόμμα αλλά ότι αγωνίζονται με πάθος για να σταματήσουν να τοποθετούνται στο κοινωνικό περιθώριο οι Ιθαγενείς κοινότητες όπως των Zapotecs που υπάρχουν στην Οαχάκα. Χάρη στον μεγάλο Francisco Toledo υπάρχουν σχολεία στις μέρες μας που τα νέα παιδιά διδάσκονται την γλώσσα των προγόνων τους πέρα από τα Ισπανικά που είναι η βασική γλώσσα στο Μεξικό.

Από τα ξεχωριστά σημεία της ξενάγησης ήταν η επίσκεψη σε ένα μικρό εργαστήριο όπου ένας ηλικιωμένος κύριος μαζί με την οικογένειά του έφτιαχναν στον αργαλειό διάφορα υφαντά από 100% βαμβάκι. Αγοράσαμε κάποια πετσετάκια θέλοντας να στηρίξουμε αυτή την οικογενειακή επιχείρηση με μόλις 50 pesos το ένα που είναι πολύ καλή τιμή αν αναλογιστείς ότι είναι χειροποίητα.

Ένα κατάστημα μιας κυρίας που φτιάχνει σοκολάτες από μικρό παιδί και τις πουλάει ήταν επίσης πολύ όμορφη εμπειρία αφού εκεί μας εξήγησαν τα πάντα για το κακάο και την διαδικασία επεξεργασίας του για να γίνει η σοκολάτα. Για να πω την αλήθεια όμως το επίπεδο της σοκολάτας εδώ σε σύγκριση με το κατάστημα La Soledad δεν ήταν το ίδιο προφανώς γιατί εδώ δεν υπάρχουν τέτοια μηχανήματα.

Σε κάθε στενό πραγματικά θέλαμε να βγάλουμε φωτογραφίες αφού όλα ήταν τόσο όμορφα και γενικά όλοι από την παρέα συμφωνήσαμε ότι η Οαχάκα ήταν η ομορφότερη πόλη του Μεξικό από αυτές που είδαμε. Επιπλέον έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο ασφαλής πόλεις του Μεξικό οπότε ένιωσα πολύ δικαιωμένος που έβαλα στο πρόγραμμα μας να μείνουμε 3 νύχτες εδώ.

Η ξενάγηση τελειώνει στο μαγαζί _ μουσείο θα έλεγα των Zapatistas που αναφέρεται με έργα τέχνης στον αγώνα του Emiliano Zapata , τον άνθρωπο που πρωτοστάτησε στην επανάσταση κατά των μεγάλων γαιοκτήμονων που εκμεταλλεύονταν τους εργάτες και δημιούργησε τον επαναστατικό στρατό των Zapatistas.

Σε κάθε ταξίδι μου αρέσει να αναζητώ ιστορικά στοιχεία για την κάθε πόλη και χώρα που ταξιδεύω και έτσι βιώνω διαφορετικά την εμπειρία, και κυρίως παίρνω έμπνευση από τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες που αφιέρωσαν την ζωή τους για το κοινό καλό και προτίμησαν να πεθάνουν όρθιοι πάρα να ζούν γονατισμένοι, όπως είχε δηλώσει ο Ζαπάτα. Φανταστείτε ότι την εποχή του Εμιλιάνο Ζαπάτα το 85% της γης (haciendas) ανήκε σε μόλις 2% του πληθυσμού!!!

Το 1910, οι Μεξικανοί επαναστάτησαν υπό τον Φρανσίσκο Μαδέρο κατά της δικτατορίας του στρατηγού Ντίαζ, με τον Ζαπάτα να αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της επανάστασης. Με το σύνθημα «Γη και ελευθερία» έμπαιναν στις πόλεις και καταλάμβαναν τα εδάφη των τσιφλικάδων. Σε διάστημα τριών ετών, μαζί με τους ήρωες της επανάστασης, Πάσκουαλ Ορόζκο και Πάντσο Βίγια, ανέτρεψαν το δικτάτορα της χώρας, Ντίαζ. Ο Μαδέρο ανέλαβε την κυβέρνηση, όμως δεν ικανοποίησε τα αιτήματα των επαναστατημένων αγροτών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει πολλούς εχθρούς και να δολοφονηθεί από τον στρατηγό Χουέρτα, ο οποίος αυτοανακηρύχτηκε πρόεδρος του Μεξικού. Βλέπετε όταν ανέβαιναν στην εξουσία όλοι πλην του Ζαπάτα "ξεχνούσαν" τον αρχικό στόχο που ήταν να πάρουν την γη από τους λίγους και να την διαμοιράσουν στο λαό.

Τελικά δολοφονήθηκε από τον στρατηγό Γκουαγιαρντο με δειλό τρόπο αφού προσποιήθηκε ότι ήθελε να ενταχθεί στους Ζαπατίστας και ζήτησε κρυφή συνάντηση μαζί του όπου τον δολοφόνησε. Πέθανε αγωνιζόμενος για τα κοινό καλό και άνθρωποι σαν εκείνον πρέπει να μνημονεύονται από όλους εμάς και να μην αφήνουμε να ξεχαστεί ο αγώνας τους όπως θα ήθελαν οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου.

Μετά την ξενάγηση πήγαμε στην αγορά Mercado Sanchez Pascuas για να φάμε το καλύτερο ταμάλες!! Μια αγορά που κράτησαν με τον αγώνα τους ακόμη μια φορά οι κάτοικοι καθώς η κυβέρνηση θέλησε να την γκρεμίσει και να κτίσει εκεί ένα σούπερ μάρκετ , αλλά με πολύ αγώνα κατάφεραν να μην συμβεί κάτι τέτοιο. 

Μέσα στην αγορά θα βρείτε λοιπόν μια κυρία που φτιάχνει ταμάλες, δεν υπάρχει άλλη οπότε αν ρωτήσετε που πουλάνε ταμαλες θα σας την δείξουν. Φτιάχνεται με ζύμη από καλαμπόκι και στο εσωτερικό η γέμιση διαφέρει και όλο αυτό τυλίγεται με φύλλα από καλαμπόκι ή από μπανανόφυλλα και έπειτα το ψήνουν στον ατμό.  Εγώ έφαγα το Tamales Mole το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε, πραγματικά έλιωνε στο στόμα και η σάλτσα Mole έδινε την γλυκύτητα που ταίριαζε απόλυτα! Κόστος μόλις 30 pesos.

Αν θέλετε μπορείτε να αγοράσετε και διάφορα φρούτα από αυτή την αγορά που αν και μικρή ήταν πολύ όμορφη και καθαρή.

Όσο περνούσε η ώρα οι δρόμοι της πόλης γέμιζαν με κόσμο και μικροπωλητές κυριολεκτικά παντού κάτι που μου έκανε εντύπωση αφού οι έμποροι είναι πιο πολλοί από τους πελάτες! Βλέπετε υπό φυσιολογικές συνθήκες η Οαχάκα είναι ασφυκτικά γεμάτη με κόσμο αλλά τώρα λόγω της πανδημίας δεν είχε τόσο πολλούς επισκέπτες. Αυτό είναι ένα από τα θετικά του να ταξιδεύεις μέσα στην πανδημία γιατί μπορείς να δεις μέρη που κανονικά έχουν πολύ κόσμο χωρίς να υπάρχει κανείς.

Αν αγαπάτε τα αναμνηστικά εδώ θα βρείτε υπέροχα πράγματα για να αγοράσετε, αλλά εγώ σας συμβουλεύω να αγοράσετε ένα από τα εξαιρετικής ποιότητας καπέλα που φτιάχνουν και είναι τρομερά άνετα στο κεφάλι.

Με 120 pesos πήρα ένα από αυτά και έπειτα όλη η παρέα πήγαμε για μπύρες και φαγητό στο Rey de Oros που προτείνω ανεπιφύλακτα!!! Εδώ θα φάτε τεράστιες tortas pastor με μόλις 60 pesos και θα δείτε μόνο ντόπιους να τρώνε εδώ. Μια από τις πολλές "ψαγμένες" επιλογές που σας προτείνω.

Έπειτα από το γεύμα μας είπαμε να πάμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση αφού ήμασταν στο δρόμο πολλές ώρες και η ζέστη ήταν αρκετή.

Έκανα ένα μπάνιο και άραξα στην αιώρα του ξενοδοχείου Las Mariposas πίνοντας μία δροσερή Corona που με μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα ότι από πολλούς ντόπιους θεωρείται χαμηλής ποιότητας μπύρα.  

Και βέβαια μας κοροϊδεύουν αφού εμείς πληρώνουμε για να πιούμε μια τέτοια μπύρα από 2,2€ έως και 5 € ενώ εδώ θα την βρείτε να πωλείται από 0,40€ στα σούπερ μάρκετ και μέχρι 1€ στα εστιατόρια!!!

Όσο ξεκουραζόμαστε στο ξενοδοχείο ο καιρός είχε αλλάξει και έκανε μια δυνατή μπόρα που όμως δεν μας επηρέασε, αλλά φροντίστε αν έρθετε τέτοια εποχή να έχετε μαζί σας ομπρέλα και ένα αδιάβροχο τσαντάκι για να βάζετε διαβατήριο και κινητό σε περίπτωση που σας πιάσει βροχή και δεν έχετε μέρος για να προστατευτείτε.

Το απόγευμα πήγαμε για φαγητό στο Tlayudas el Negro που είχα διαβάσει τρομερές κριτικές αλλά το αποτέλεσμα δεν τις δικαίωσε κατά την γνώμη μου. 

Φάγαμε την σπεσιαλιτέ του μαγαζιού τις πίτες Tlayudas που τις ψήνουν στα κάρβουνα και μέσα βάζουν το περίφημο τυρί της Οαχάκα, λάχανο και ότι επιλέξετε. Στην δική μας περίπτωση εγώ επέλεξα cecina δηλαδή κρέας φιλέτο το οποίο έχει μαριναριστεί και ο Μπάμπης με Λουκάνικο Chorizo. Εκείνο που δεν μας αρεσε είναι  ότι η πίτα είχε πάρει όλη την μυρωδιά του καπνού από τα κάρβουνα γιατί προφανώς τις έψηνε ενώ δεν είχαν ανάψει ακόμα τα κάρβουνα με αποτέλεσμα να έχουν δυσάρεστη μυρωδιά. Το κόστος για ένα τέτοιο πιάτο είναι 99 pesos και η ποσότητα είναι πολύ μεγάλη.

Έπειτα είπαμε να πάμε και για ποτό μιας και στην Οαχάκα είναι ασφαλές να κυκλοφορείς το βράδυ και θα δείτε πόσο έντονη νυχτερινή ζωή έχει η πόλη με ωραία μαγαζιά ορισμένα από τα οποία βέβαια έχουν και πολύ υψηλές τιμές. Πήγαμε στo La Mescaleritas ένα μαγαζί που μας πρότειναν στο free walking tour και καθίσαμε στην ταράτσα του . Υπάρχουν βέβαια πολλά τέτοια μαγαζιά με όμορφες ταράτσες για να καθίσετε και να απολαύσετε το ποτό σας.

Εκτός από μια μαργαρίτα ήπιαμε και ένα Pulque το οποίο είναι ένα αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται από το ζυμωμένο χυμό του φυτού της αγαύης. Έχει μια ελαφρώς ξινή γεύση αλλά ήταν πολύ γευστικό και δροσιστικό με μόλις 4% αλκοόλ. Σε αντίθεση με την τεκίλα και το Mezcal που φτιάχνονται από την 'καρδιά' του φυτού της αγαύης το pulque φτιάχνεται από το χυμό του φυτού. Και άλλη μια διαφορά είναι ότι για να παραχθεί δεν χρειάζεται να ξεριζώσεις το φυτό της αγαύης αλλά να πάρεις απλά το χυμό από τα φύλλα του ο οποίος παράγεται κατά το τελευταίο έτος της διάρκειας ζωής του φυτού.  

Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη μας μέρα στη πόλη και ήμασταν ενθουσιασμένοι που θα είχαμε άλλες δύο !!!!